Korona protetyczna jest osadzana na oszlifowanym zębie. Stosuje się ją na zębach zniekształconych przez dużym próchnicowym ubytkiem tkanek, leczenie endodontyczne (kanałowe), urazy mechaniczne (złamanie) lub w celu korekty kształtu.
Jeśli ilość tkanek zęba jest wystarczająca do utrzymania korony, lekarz dokonuje preparacji (szlifowania) korony zęba. Prawidłowe oszlifowanie stopnia poddziąsłowego ma duże znaczenie dla estetycznej strony uzupełnienia protetycznego. Technik modeluje koronę o idealnie dopasowanym kształcie i rozmiarach. W odcinku przednim, szczególnie ważnym dla estetyki, proponujemy margin porcelanowy: cała szerokość stopnia przydziąsłowego jest zbudowana z porcelany bez warstwy metalu.
Ząb, który stracił więcej tkanek lub jest po leczeniu kanałowym, wymaga wzmocnienia części koronowej wkładem koronowo–korzeniowym. Można wykorzystać do tego celu stopy metalu, złota lub włókno szklane. Przygotowany i oszlifowany ząb zostaje zaopatrzony w koronę tymczasową. Podczas kolejnej wizyty zostaje ona usunięta i zastąpiona przez gotowa korona protetyczną. W przypadku koron metalowych licowanych porcelaną konieczna jest jeszcze jedna wizyta w celu zmierzenia szczelności podbudowy metalowej, przed ostatecznym zacementowaniem korony.
Korony metalowe licowane porcelaną to najbardziej popularne rozwiązanie. Spotyka się modyfikacje tej korony polegające na zastosowaniu stopu złota na podbudowę, a także zastosowanie marginu porcelanowego w odcinku przydziąsłowym dla lepszej estetyki.
Korony pełnoceramiczne zapewniają uzyskania naturalnej przezierności zębów. Takich efektów nie da się uzyskać koroną o podbudowie metalowej, zwłaszcza wykonaną na bazie stopów nieszlachetnych. Uzupełnienia pełnoceramiczne dają zdecydowanie najlepsze rezultaty estetyczne. Korona ceramiczna jest pozbawiona podbudowy metalowej i jest w całości zbudowana ze specjalnych nowoczesnych materiałów jak tlenek cyrkonu. Podobne materiały są stosowane jako powłoki termiczne w wahadłowcach, tarcze hamulcowe w autach sportowych oraz główki sztucznych stawów biodrowych.
Mosty to nic innego jak połączone razem korony, które odtwarzają utracone zęby. Najczęściej konieczne jest oszlifowanie sąsiednich zębów.
Licówki są uzupełnieniami protetycznymi stosowanymi do pokrycia nieestetycznych powierzchni zębów. Licówki - w odróżnieniu od koron - powodują tylko niewielki stopień utraty tkanek twardych zęba w wyniku szlifowania. Korona protetyczna wymaga preparacji całego zęba dookoła, natomiast w przypadku cieniutkiej licówki usuwa się niewielką warstwę szkliwa o grubości 0,4-0,8 mm. Najlepsze efekty estetyczne dają licówki porcelanowe. Są one również najbardziej trwałe.
- przebarwienia zębów niemożliwe do wybielenia np. po leczeniu kanałowym
- niedorozwój szkliwa i zębiny
- niekosmetyczne wypełnienia zębów przednich
- ubytki brzegów zębów, ukruszenia kątów brzegów siecznych
- diastemy między zębami
- zdecydowane zmiany koloru zębów
Protezy szkieletowe należą do ruchomych uzupełnień protetycznych. Wykonuje się je przy brakach zębowych zbyt rozległych na uzupełnienie mostem.
Główną częścią protezy jest metalowy szkielet zaopatrzony w klamry i ciernie. Część metalowa jest na tyle cienka i zredukowana, iż prawie wcale nie przeszkadza pacjentowi. Klamry są odpowiedzialne są za utrzymanie protezy. Ze względów estetycznych klamry można zastąpić mocowanymi na koronach zasuwami i zatrzaskami. Zwiększają one również znacznie utrzymanie protezy.
Proteza szkieletowa jest znacznie lepsza od protez częściowych osiadających, ponieważ opiera się na własnych zębach; przenoszenie sił żucia następuje w sposób fizjologiczny, co nie powoduje zaniku wyrostka i nie obciąża błony śluzowej.